15.9.18

Walking


  Σε συνέχεια της προηγούμενης δημοσίευσης, η σημερινή φωτογραφία είναι και πάλι από το Αρχαιολογικό Πάρκο του Δίου.

  Όταν επισκεφθήκαμε το Δίον είχαμε μαζί το σκυλί μας. Για την ακρίβεια πάντα έχουμε μαζί το σκυλί μας όταν πηγαίνουμε κάπου! Είναι η καλύτερη σύντροφος, συν-ταξιδεύτρια και συνεπιβάτης. 

 Όπως καταλαβαίνετε αυτό σημαίνει πως μερικές φορές οι επιλογές μας για επισκέψεις είναι περιορισμένες, γιατί το σκυλί μας δεν μπορεί να εισέλθει σε όλων των ειδών τους χώρους. Συνεπώς ούτε κι εμείς, όταν την έχουμε μαζί μας. 

 Στο Δίον σταματήσαμε ενώ βρισκόμαστε καθ΄ οδόν για τον Όλυμπο και τις ομορφιές του. Εκείνη τη μέρα φοβήθηκα πως δε θα καταφέρναμε να επισκεφθούμε τον Αρχαιολογικό Χώρο - πού θα αφήναμε το σκυλί τόση ώρα και μες στη ζέστη; Ήταν αδύνατο. 

  Παρόλα αυτά είπαμε να ρωτήσουμε τους υπευθύνους και... έκπληξη: δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα να επισκεφθούμε μαζί με το σκυλί μας τον αρχαιολογικό χώρο! Μόνη προϋπόθεση το να είναι δεμένη, αλλά αυτό ήταν υποχρέωσή μας έτσι κι αλλιώς, όπως σε κάθε βόλτα.

  Δεν περίμενα καθόλου μια τέτοια απάντηση από τους υπευθύνους ενός αρχαιολογικού χώρου στην Ελλάδα και πραγματικά την εκτίμησα απεριόριστα. Άλλωστε αν δεν επιτρεπόταν να μπούμε με το σκυλί, θα κάναμε μεταβολή και ήταν κρίμα. 

  Δε σας κρύβω πως είναι μια από τις λίγες φορές που ένιωσα ότι κάποιος σεβάστηκε τόσο πολύ την επιλογή μου να έχω σκυλί και να ταξιδεύω/δραστηριοποιούμαι μαζί του. Όταν ταξιδεύουμε και θέλουμε να καθίσουμε κάπου για φαγητό ή καφέ, πάντα ρωτάμε αν υπάρχει πρόβλημα που είναι το σκυλί μαζί μας και ποτέ δεν έχουμε πάρει αρνητική απάντηση ως τώρα. Άλλο όμως τα καταστήματα εστίασης, άλλο ο αρχαιολογικός χώρος... γι΄αυτό και χάρηκα απίστευτα με την απάντησή τους. 

(Ενημερωτικά, το ίδιο μας απάντησαν κάποια άλλη στιγμή και στον αρχαιολογικό χώρο της Ολύνθου... στον Αρχαιολογικό χώρο των Δελφών όμως είδα πως τα σκυλιά απαγορεύονται. Ευτυχώς εκείνη την ημέρα στους Δελφούς είχαμε αποφασίσει να μην πάρουμε μαζί το σκυλί μας και αποδείχτηκε ότι κάναμε καλά).

 Είναι καλό κάποια πράγματα να αλλάζουν, κάποιες δυνατότητες να διευρύνονται, κάποιες επιλογές να γίνονται περισσότερο σεβαστές. Μην ξεχνάμε, είμαστε μια χώρα όπου το πιο δυνατό μας χαρτί είναι ο τουρισμός - και αρκετοί τουρίστες έρχονται πια στη χώρα μας από το εξωτερικό μαζί με τα σκυλιά τους. Τι θα τους πούμε; Γυρίστε πίσω;


  Έτσι λοιπόν πήγαμε στο αρχαιολογικό πάρκο του Δίου, περπατήσαμε ώρες ατελείωτες και το ευχαριστηθήκαμε απίστευτα. Για του λόγου το αληθές, και η φωτογραφία:



Walking
Archaeological site of Dion // Αρχαιολογικός Χώρος Δίου (Πάρκο) 
Pieria / Πιερία



6 σχόλια:

  1. Τί ωραία! Μπράβο στον/στους υπεύθυνους!
    Σαφέστατα και οι σύντροφοι των τετράποδων (οι λέξη ιδιοκτήτες δεν μου αρέσει σε τέτοιες περιπτώσεις!) είναι υπεύθυνοι για την "χαλιναγώγησή" τους, να διατηρούν καθαρό το έδαφος κτλ, αλλά έχοντας μεγαλώσει με ζωάκια, εξακολουθεί να μου φαίνεται περίεργο το ότι δεν είναι εξοικειωμένος ο κόσμος με την παρουσία ζώων σε δημόσιους χώρους! Δεν αναφέρομαι μόνο σε αρχαιολογικούς χώρους που είπες εσύ, μιλάω ακόμα και σε πλατείες κ' πάρκα! Έχω την αίσθηση πως είμαστε πολύυυυ πίσω ακόμα... Εγώ είμαι η παράξενη?
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, κορίτσι μου! Και χαδάκια στη Μόνα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ: όταν έχεις ζωάκι οφείλεις να ακολουθείς ορισμένους κανόνες και να τηρείς όλες τις υποχρεώσεις σου (και ως προς αυτό το ίδιο, και ως προς όλους τους άλλους). Το ζώο συνεπάγεται ευθύνη, έχει ανάγκες και δεν είναι διακοσμητικό αντικείμενο, είναι ζωντανό πλάσμα.

      Το ότι ο κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος (ή δε θέλει να είναι!) με την παρουσία των ζώων σε δημόσιους χώρους είναι γεγονός και είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα... το παρατηρώ πολύ συχνά, και ειδικά από τις μεγαλύτερες ηλικίες. Βλέπουν το σκυλί μου (που είναι πιο καθαρό κι από εμένα, αφού φροντίζω να την κάνω μπάνιο συχνά και πιο επαρκώς εμβολιασμένο από ό,τι εγώ, επίσης!) και εξ΄ορισμού επειδή είναι σκυλί, είναι βρώμικο και μίασμα. Μανάδες τραβούν μακριά τα παιδιά τους, αντί να τα φέρνουν κοντά... Και σκέψου, η δική μου είναι εντελώς αχλάδω, ήσυχη και ανθρωπόσκυλο - αγαπάει όλο τον κόσμο και φαίνεται.

      Το καλό είναι ότι τα πιο νεαρά άτομα είναι περισσότερο εξοικειωμένα και δεν ενοχλούνται από την απλή παρουσία ενός ζώου σε ένα χώρο - αντίθετα, επιζητούν την επαφή μαζί του και του χαρίζουν απλόχερα τα χάδια τους.

      Δεν είσαι παράξενη, όντως είμαστε πολύ πίσω ακόμη.
      Τα συμπεράσματά μας για τη φύση των ζώων προκύπτουν είτε επειδή είμαστε ανενημέρωτοι, είτε επειδή είμαστε υπέρ του δέοντος ενημερωμένοι και ό,τι ακούμε το τσουβαλιάζουμε (λόγου χάρη, επειδή έτυχε ένα σκυλί και δάγκωσε κάποιον, αυτό δε σημαίνει ότι δαγκώνουν στα καλά καθούμενα ΟΛΑ τα σκυλιά...)

      Φιλιά πολλά κι από εμένα! ♥

      Διαγραφή
  2. Νάτην η μανάρα, όμορφη και στρουμπουλή...!
    Μπράβο που πλέον έχουμε τέτοιες αντιλήψεις σε οργανωμένους χώρους Έλλη μου. Αυτό είναι κατάκτηση. Και χαίρομαι που απολαύσατε την βόλτα σας ειλικρινά.
    Μια χαρά.
    Καλησπέρες μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιάννη μου.
      Χεχε! Όχι στρουμπουλή, λίγες καμπύλες έχει! :)
      (ας όψεται η στείρωση και η μισή της ράτσα. Τα λαμπραντόρ βλέπεις έχουν από κατασκευής όγκο στο στέρνο τους, και σαν να μην έφτανε αυτό είναι απίστευτα λιχούδικα και κοιλιόδουλα... που σημαίνει ότι συντηρούν κιόλας αυτό τον όγκο στο στέρνο τους και στον κορμό τους!!)

      Έχεις δίκιο, είναι μεγάλη κατάκτηση αυτό. Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε και ποιος το πρωτοσκέφτηκε, όμως χαίρομαι ειλικρινά που ξεκίνησε και που κάποιος το σκέφτηκε...

      Διαγραφή
  3. Πόσο τυχερή η Μόνα που σας έχει! Κι εγώ έκπληξη ένιωσα όταν διάβασα πως επιτρέπεται: το καλό νέο.
    Καλό φθινόπωρο εύχομαι, Έλλη μου! 😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι τυχεροί είμαστε εμείς, πίστεψέ με!
      Καλό φθινόπωρο επίσης Αλεξάνδρα μου, φιλιά πολλά

      Διαγραφή