13.6.20

Cat in a store


Μερικές φορές, κάποιες εικόνες ή στιγμές είναι σαν να σε περιμένουν. Στημένες, έτοιμες, σου προσφέρονται. Κι εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σηκώσεις την κάμερα και να τις φυλάξεις στο χρόνο.

Κλικ.

Αυτή ήταν μία από αυτές τις φορές. 




Εκείνη την ημέρα που έβγαλα τη φωτογραφία γέλασα πολύ με το γάτο. 

Σήμερα που ξαναβλέπω τη λήψη - και μετά από όλα αυτά τα "καλούδια" που μας έφερε μέχρι στιγμής το 2020 - ο γάτος δεν με κάνει να γελάω. Το αντίθετο. 

Συνειρμικά, η στάση του και το ύφος του μου θυμίζουν εμένα, μέσα στην καραντίνα (ή και μετά την καραντίνα· ακόμα ψάχνω τους ρυθμούς μου): βαριεστημένα αγριεμένος, εσώκλειστος και ίσως απορημένος, να κοιτάζει τον έξω κόσμο που τρέχει, χωρίς να έχει καμία διάθεση να βγει.



4 σχόλια:

  1. Πολύ ιδιαίτερη στιγμή για το γάτο Έλλη μου! Που τον πέτυχες σε τέτοια φάση; Και οι σκέψεις σου παράλληλα γεμάτες ερωτήματα και προβληματισμό.
    Χαίρομαι που είσαι ξανά εδώ. Ξέρεις δα ότι μας λείπεις.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιάννη μου. Ναι, το ξέρω... κι εμένα.
      Ο γάτος όπως είπα, (με) περίμενε. Ήταν μια από τις πιο αναπάντεχες λήψεις που έχω βγάλει! Μερικές φορές απλά χρειάζεται να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά...

      Διαγραφή
  2. Γεια σου Ελλη μου πολύ χαίρομαι που το κλίκ του φακού σου είναι εδώ πάλι...
    Πράγματι σαν πρώτη ματιά ο γατούλης με την στάση που τον πέτυχες είναι αστεία σε κάνει να χαμογελάς...θα κρατήσω αυτή την αίσθηση...
    ΜακΆρι να μπορείς να βλέπεις μόνο ομορφιές και να τις απαθανατίζεις.
    Να είσαι καλά να κάνεις ότι αγαπάς παντα...φιλιάαα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου, είθε να εισακουστεί η ευχή σου. Γιατί χορτάσαμε ασχήμια!
      Σε ευχαριστώ. Να είσαι καλά κι εσύ και να σε προσέχεις. Φιλιά πολλά

      Διαγραφή