Υπέροχη σύλληψη μιας έντονα φορτισμένης εικόνας. Έλλη, έτσι κι αλλιώς κάθε εγκαταλειμμένο σπίτι κουβαλάει τη δική του ιστορία κάτι που εδώ κατάφερες να αποτυπώσεις στο φακό σου. Μπράβο καρδιά μου.
Σε ευχαριστώ Γιάννη μου. Έτσι ακριβώς είναι. Και αυτός είναι και ο λόγος που λυπάμαι κάθε φορά που κατεδαφίζεται ένα τέτοιο σπίτι, αντί να υπάρχει μέριμνα από τον εκάστοτε δήμο για να συντηρηθεί και να διατηρηθεί. Τέτοια οικήματα είναι στολίδια και κουβαλούν τόση ιστορία...
Για το φυτό όντως. Είδες; Η ζωή πάντοτε έχει τους τρόπους της να νικάει! Κοιτούσα το παράθυρο αυτό πριν βγάλω τη φωτογραφία Άννα μου και σκεφτόμουν... ποιος άραγε να ζούσε εκεί και να έσκυβε πάνω από αυτό το περβάζι, για να καλημερίσει τη γειτονιά και να αντικρίσει το δρόμο όπου στεκόμουν; Και πόσο παλιά; Σε φιλώ και σου εύχομαι καλό απόγευμα!
Υπέροχη σύλληψη μιας έντονα φορτισμένης εικόνας. Έλλη, έτσι κι αλλιώς κάθε εγκαταλειμμένο σπίτι κουβαλάει τη δική του ιστορία κάτι που εδώ κατάφερες να αποτυπώσεις στο φακό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο καρδιά μου.
Σε ευχαριστώ Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΈτσι ακριβώς είναι. Και αυτός είναι και ο λόγος που λυπάμαι κάθε φορά που κατεδαφίζεται ένα τέτοιο σπίτι, αντί να υπάρχει μέριμνα από τον εκάστοτε δήμο για να συντηρηθεί και να διατηρηθεί. Τέτοια οικήματα είναι στολίδια και κουβαλούν τόση ιστορία...
Και εμένα με γοήτευαν πάντα όπως με γοήτευσε και η φωτογραφία σου. Τόση εγκατάλειψη και το φυτό πρασινίζει στο περβάζι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌνειρα γλυκά Έλλη μου
Για το φυτό όντως. Είδες; Η ζωή πάντοτε έχει τους τρόπους της να νικάει!
ΔιαγραφήΚοιτούσα το παράθυρο αυτό πριν βγάλω τη φωτογραφία Άννα μου και σκεφτόμουν... ποιος άραγε να ζούσε εκεί και να έσκυβε πάνω από αυτό το περβάζι, για να καλημερίσει τη γειτονιά και να αντικρίσει το δρόμο όπου στεκόμουν; Και πόσο παλιά;
Σε φιλώ και σου εύχομαι καλό απόγευμα!